در سوگ نازنین

فردا مراسم سالگرد خانم جون عزیزه که یکسال پیش رفتن پیش خدا و همه مارو خیلی خیلی غصه دار کردن.ما امروز اومدیم اصفهان برای مراسم فردا .

تقریبا یک ماهی میشد که مادر اینارو ندیده بودیم یعنی اینکه من هنوز از شیرین کاریهام رونمایی نکرده بودم . دیگ تصورش راحته که وقتی نانای نای و رقص و دس دسیم و دیدن، ازین همه هنر رنگ و وارنگ چیزی نمونده بود غش کنن مخصوصا مادر وخاله . شاید هم بین اینهمه غصه و غم یک چیزی یا کسی لازم بود که دل همه رو شاد کنه.

مادرنوشت:خانم جون ،مادر مادر بودن . یک مادربزرگ جوون که سی و سه سال بیشتر با هم فاصله سنی نداشتیم و خیلی همدیگه رو دوست داشتیم و در حالی ازپیش ما رفتن که من یکی اصلا انتظارشو نداشتم و فکر میکردم تا سالهای سال ما همدیگه رو خواهیم داشت . خانم جون نماد ایمان و اعتقاد و عمل راستین بودن و مثال مهربانی و صبر و گذشت . مهمان دوستی و دست و دلبازیشون شهره فامیل بود و عشق و علاقه بی حدشون به همه بچه ها و قاعدتا به نوه های خودشون نظیر نداشت .هیچ جمعه ای نبود که خونه خانم جون خالی از مهمون باشه . عیدها بدون ناهار خونه خانم جون مزه عید نمیگرفت. بدون خانم جون زندگی معنا نداشت

اما ........

اما طوفان این مصیبت خیلی زود مارو درنوردید. هیچوقت فکر نمیکردم خانم جون بدون اینکه عطرین و محمد صادق و ببینن مارو ترک کنن . هیچوقت تصور نمیکردم روزی بیاد که بدون نگاههای ساکت و مظلوم و تب دار خانم جونم طی بشه . دیگه جمعه ها جایی نداریم بریم . دیگه عیدها بوی عید نمیده .دیگه کسی نیست که همه جوره و همه جا از نوه ها حمایت بی قید و شرط کنه . کسی که به من درست کردن سبزه عید را یاد داد دیگه نیست . کسی که بهم توصیه داشتن فرزند دوم را میکرد و از شنیدن خبر بارداریم خیلی خوشحال شد دیگه نیست . یک تیکه از قلب همه ما دیگه نیست .

اما من هرروز نه یکبار که چندین بار به یادتون هستم . هرروز بهتون زنگ میزنم و ارادتم و عرض میکنم .فاتحه ای میخونم و میپرسم خانم جونم امروز حالتون چطوره؟ من همیشه شمارو در کنار خودم دارم و ازاون مهمتر یک یادگاری قشنگ و شگفت اور :عطرین که سفیدی پوستش و حلقه های جادویی موهاش همه رو به یاد شما میندازه . خانم جون از گل بهترم دلم خیلی براتون تنگ شده خیلی دوستتون دارم و همیشه به دعای خیرتون احتیاج دارم .